Köy odasında komşular oturmaktadırlar. Mevzu yılbaşıdır. Herkes fikir beyan eder. Yılbaşı Hıristiyan işidir. Yok Hıristiyan adeti  değil yahudi empozesidir. Yılbaşı diye isyan ve fuhuş yapılması doğru mu? İnsan yaşlanıyorum diye eğlence yapar mı?  Yılbaşı diye çılgın bir eğlence , işret ve kepazelik de neyin nesi? İnsan seneye nasıl başlarsa bir sene boyunca öyle gidermiş sözü kimin? Dini bir mesnedi var mı? Yoksa Hıristiyan ve Yahudi uydurması mı? Yılbaşını dindar Hıristiyanlar da kabul edemiyor. Reddediyorlar. İslam alimleri de feryat ediyor. İslam’da, dinde, sünnette böyle uygulama yok. Dinimiz bunu reddediyor, diye. Fakat hocaların ve alimlerin sesi zaten kısılmış. Yıllarca yapılan menfi propaganda ile bu güzide topluluk adeta eritilmiş. Köşesine itilmiş. Görüş beyan edemez olmuş. Bozuk medyanın saldırıları ile din adamlarına görev yaptırılmaz olmuş. Diyeceksiniz ki hocalar anlatıyor ama fayda vermiyor. O zaman ya hoca ihlaslı anlatamıyor, ya da dinleyenlere Kur’an, hadisi şerif ve dini sohbet tesir etmiyor. Bir kişiye dini konular neden tesir etmez. Peygamberimizin beyanına göre “haram ile beslenen vücuda din tesir etmez”. Yani bizi haramlara bulayarak bozmuşlar. Ama çok şükür din derdi çeken, dini ile gurur duyanlar da az değil.

   Yılbaşı kutlamak ne derece doğru? Asla doğru değil. Din ve iman derdi çekenler için çok tehlikeli. Hadisi şerifte” Kim ki bir kavme benzerse, o kavimdendir”. Buyrulmaktadır. Peygamberi zişanımız her hususta Hıristiyan ve Yahudilere benzememeye özen göstermişlerdir. Aşure günü yahudiler de oruç tuttuğu için peygamberimiz bir gün evvelinden oruç tutmayı emretmişlerdir. Sünneti şerifleri inceleyenler, peygamberimizin bozuk din ve inanış adetlerine benzememeye büyük özen gösterip kaçındığı ve bozuk adetlerden rahatsız olduğunu  görürler.

   İslam dünyasının büyük alimlerinden silsile-i saadatın büyüklerinden İmamı Rabbani müceddidi elfisani, Ahmet Faruk-i Serhendi  Hz leri anlatırlar;

 Çok sevdiğim bir dostum var idi. Devamlı görüşürdük. Cemaatle namaza gelirdi. İslamı yaşardı. Ehli tasavvuftu. Manevi yaşantısında bir kusurunu görmezdik. Bu kişi bir ara görünmedi. Bir gün hanımı geldiler ve bu kişinin ağır hasta olduğunu söylediler. Biz de yanımızdaki arkadaşlarımızla bu hastayı ziyarete gittik. Çok ağır hasta idi. Fakat manevi hali çok bozuktu. Dünyadan imansız gitmek üzereydi. Kalbinde hiç iman eseri yoktu. Çok endişelendim. Dünyadan imansız gidip ebedi cehennemlik olmak üzereydi. Ben de çok üzüldüm ve dehşete kapıldım. İnsanın dünyadan imansız gitmesinden daha büyük bir bela olamazdı neuzu billah. Hanımına sordum. Biz bunu ehli iman bilirdik. Ehli takva bilirdik dediğimde hanımı,

 -Bunun bir kusuru vardı. O kusurunu kimse bilmezdi. Benim eşim “Hinduların yortu ve eğlencelerini seyrederdi. Onları izlemekten zevk alırdı . Dedi. Hanımından bu sözleri duyunca kalbinde neden iman eseri kalmadığını anladım. Kıbleye dönüp duaya başladım. Uzun müddet dua ve ilticadan sonra kalbinde iman emareleri belirdi. Ve biraz sonra da kelime-i şahadet ile vefat nasip oldu. Ben de sevindim. Bir Müslüman’ın daha dünyadan iman ile göçmesine çok sevindim.(Allahu Teala peygamberlerine mucizeler verir. Mürşidi kamil makamındaki müminlere de kerametler verir. Sevgili peygamberimiz"(Hakiki)Müminin ferasetinden( bakış ve gizlilikeri anlayışından)korkunuz. Muhakkak onlar Allah'ın nuru ile bakarlar, buyurmuşlardır.(Sizin manevi yönünüzü , kalbinizden geçenleri bilirler.Nitekim menakip kitaplarında bu hususta bir çok menkibe anlatılır.)

   Bu ve buna benzer bir çok hadiseler ve din alimlerinin görüşü, yılbaşı gibi yortulara katılmanın tehlikesini göstermektedir. Şu an dünya nefis ve şeytan için tüm imkanları sunmakta. Ehli iman için de tam bir eziyet hali arz etmektedir. Nasbi olanlar  anlar ve iman derdine düşer. Din ve imanına zarar verecek hallerden kaçınır.